Een jeans, een groene, graag...

Dat de klant koning is, mag genoegzaam bekend zijn. Dat de klant dan niet te lastig mag doen, is dat veel minder. Kiezen op basis van reclame, het gekozen product uit de rekken nemen en als de bliksem naar de kassa, daar komt het soms op neer, al ga ik wellicht wat kort door de bocht.

Tijd voor minder veralgemenende praat en concrete voorbeelden! Zoals u misschien weet, hebben "de groenen" zich tegenwoordig op de markt van de kleding gestort om ons nog wat extra schuldgevoel aan te praten. Dat je niet met de auto mag rijden, geen vlees mag eten, niet op walvissen mag jagen, tot daaraan toe, maar een simpele jeansbroek, dat blijkt ook alweer een bron van alle kwaad. Te veel water nodig, te veel pesticiden gebruikt, gezandstraald of zand gestraald of wat dan ook... Biokatoen moet het zijn. En dan stel ik me glooiende velden voor, vol met onbespoten, ecologische witte bloemetjes, met de hand geplukt door negerslaven met een pasgeborene op hun rug gebonden die vrolijk "Kumbaya, my lord" neuriën... Of wat is dat, biokatoen?

Enfin, ik laat me daar natuurlijk door beïnvloeden, en ga op zoek naar "green jeans". Hier vond ik alvast een mooi lijstje met verkoopspunten. Tot daar alles goed, maar voor sommige winkels stopt hun engagement blijkbaar met hun naam op die lijst te zetten. In één van de winkels aangekomen, keek de verkoopster van dienst me aan alsof ik te veel pesticiden had gesnoven toen ik begon over "grien dzjiens". Een moment van vertwijfeling later "ging ze toch eens achter horen", om me enkele tellen later te melden "dat alle broeken van gerecycleerd katoen zijn".

Daarmee was voor haar de kous af, maar toen ik nog even leek te twijfelen, keek ze me aan alsof ze mij "sebiet wel ne keer zou recycleren", en heb ik haar broek maar gekocht. Uiteraard niet zonder me bij het buitengaan luidop af te vragen "wat er met zo'n mentaliteit moet geworden van onze kinderen later". As a way of speaking, uiteraard, want de jongedame en ik hadden geen kinderen en dat leek er ook niet meteen van te komen. Het antwoord harerzijds heb ik niet zo goed verstaan, maar wordt in strips meestal afgebeeld met een doodshoofd, bliksems en zo van die spiralen.

Nee, dan alle lof voor de verkoper van Men at work. Toen ik aan hem duidelijk maakte dat ik voor een duurzame jeans kwam, knikte hij alsof dit een alledaagse vraag was en wees hij me er meteen op dat merk X (Kuyichi) nog wel iets beter scoorde op dat vlak dan merk Y (Nudie Jeans). Opslag voor die man, en een vat! Hij had me een broek in biokatoen verkocht, en meteen ook een zuiver geweten. Vermoedelijk is bio daarom een beetje duurder...

PS. Enige research over Kuyichi bracht me bij dit artikel. Ik verkoos om het enigszins te negeren en me eraan op te trekken dat het gaat over "beginnersfouten". Want ik weiger mijn geloof in de goedheid van de kapitalistische, op winst beluste en daarvoor zeker geen leugens vertellende mens te verliezen. En ik heb betaald voor dat zuiver geweten!
PS. 2 Levi's heeft ook zijn "duurzame jeans": de "waterless"-reeks. Hier wordt daar dieper op in gegaan en blijkt het toch niet meer dan een begin. O ja, er zitten ook geen zeehondjes in Levi's jeans! Noch lammetjes! Of kleine hertjes met Bambi-ogen!