Solidair, maar met wie eigenlijk?

"Wegens de mogelijke black-out in ons omringende gemeenten, zal onze gemeente dit jaar geen kerstverlichting hangen langs de straten". Deze mededeling, min of meer, stond onlangs te lezen in het infoblad van onze gemeente, die zelf gespaard zal blijven van zwartheid dankzij de aanwezigheid van belangrijke industrie.

Geen kerstverlichting dus, om onze buren een zwarte kerstmis te voorkomen. Schoon toch? Kunnen de begrippen solidariteit en naastenliefde beter worden geïllustreerd, in deze periode, dan op deze manier? En uiteraard ben ik voor het besparen van energie. Sinds jaar en dag doe ik er alles aan om het eigen verbruik te beperken, buren of vrienden die erom vragen hier en daar een tip te geven en -vooral- mensen die er niet om vragen zoveel mogelijk gerust te laten, ook al is de verleiding vaak groot.

Met de campagne OffOn is nu ook de overheid op de kar van de energiebesparing gesprongen. Niet droogtrommelen of strijken tijdens de piekuren, en de eenpansgerechten zijn intussen legendarisch. Toch is het een beetje cynisch dat er blijkbaar enkel moet worden bespaard als het echt niet anders kan. Terwijl een dergelijke campagne al veel langer nodig was, tegen minder tastbare maar veel ingrijpendere gevolgen, op langere termijn.

Bovendien vraag ik me af met wie ik eigenlijk solidair ben, als ik mijn gedrag zou aanpassen en mijn gemeente de kerstverlichting zou doven. Met de buurgemeenten, of toch vooral met de regeringen van de voorbije 15 jaar en de nucleaire lobby? De regeringen, die om ter meest verwarring zaaiden over al dan niet uitstappen uit kernenergie, om zo alle mogelijke investeringen in alternatieve energiebronnen te ontmoedigen. De nucleaire lobby, die haar miljarden euro's winst nooit heeft geïnvesteerd in een verbetering van hun infrastructuur en nu, nu ze niet meer onder herstellingen uit kan, opnieuw komt aankloppen bij de overheid voor nog wat extra subsidie.

Maar worden zij, degene die deze black-out hebben mogelijk gemaakt, verantwoordelijk gesteld? Nee, nu de situatie echt precair wordt en de overheid en de energiesector hebben gefaald, nu worden inspanningen verwacht van ons, de burger met de kook, de was en de plas. Minder verbruiken, kerstverlichting uit. Als het effectief tot een black-out komt, zal het onze schuld en onze verantwoordelijkheid zijn. Maar goed, tegenwoordig ziet niemand er blijkbaar graten in om, bij gebrek aan beleid of enige visie de schuld te schuiven in de kleinste schoenen.

Ik zal geen kerstlamp minder laten branden, en ik hoop van u hetzelde (maar als u energie wilt besparen, houd u vooral niet in).