Over-koken

Naar het schijnt loopt er sinds deze week weer een nieuw programma met Peter Goossens, onze Vlaamse Gordon Ramsay, op tv. Daarmee versterkt hij de tsunami (hit me, google!) van kookprogramma's die we sinds enkele jaren op ons bord krijgen: de dagelijkse wedervaren van Jeroen en van Piet, met daarnaast ook nog de kookavonturen van de onbekende Vlaming in "Komen eten" en dan spreek ik nog niet over de hobbykoks van Vlaanderen, de zoektocht naar de beste bakker, alle programma's op Vitaya en de zender "Njam!" die volledig draait rond de culinaire cultuur met een grote K.

En dan vergeten we nog het feit dat een revolutie in ons land een "frietrevolutie" heet, dat onze Vlaamsche held BDW een nog grotere held is omdat hij nog altijd naar zijn frituur "'t Draakske" gaat en dat we echt élke gelegenheid aangrijpen om ons vol te steken.

Het is gewoon te veel geworden. Er wordt geen maat meer gehouden, en al dat gastronomisch gedoe werkt zelfvernietigend. Tegenwoordig kun je immers niet meer gewoon op restaurant gaan zonder dat je de mond vol moet hebben van de cuisson van je steak en de textuur van je saus. Je mag geen glas wijn meer aan je lippen zetten zonder dat je hem hebt laten "walsen" en "ademen" en zonder dat je iets moet zeggen over de vrijgekomen tanines, de korte dan wel lange afdronk en de houtsmaak (ja, de houtsmaak).

Kookworkshops worden gegeven als kado, kookcursussen boomen, je moet minstens één keer per maand een etentje geven en zeker als man ben je niet meer compleet als je op dit vlak niks in de pap te brokken hebt. Schort aan, koksmuts op en "aan em" met de bieslook, pijpajuintjes, bospaddestoelen, panchetta, risotto en uiteraard de zongedroogde tomaatjes (geen idee eigenlijk of daarvan iets te maken is)!

Nu, ik zou met dit alles geen enkel probleem hebben, echt niet, als het daarbij bleef. Maar nee, nu hebben de culi-nazi's (ik heb deze week op Facebook, in verband met het algemeen rookverbod in de horeca ergens "die klote antirooknazi's" zien staan, dus ik vind het hier minstens evenveel op zijn plaats) ook het laatste symbool van mannelijkheid binnen de gastronomie aangeslagen: het bier!

Ik heb nog een tijd gekend dat je op café ging om een pintje te drinken en dat vervolgens een bepaalde hoeveelheid goudgeel vocht in een recht glas met ribbels werd getapt. Je dronk het glas leeg, en het proces herhaalde zich, totdat je aardig in de wind was. Als het bier zelf niet echt smaakte, was dat een reden te meer om er vaart achter te zetten zodat de smaakpapillen niet meer wisten of ze vanvoor of vanachter leefden.
Maar tegenwoordig wordt bier geschonken in bolle of hoge glazen met een voet, wordt er vervolgens gekeken of het gaat om een klare, dan wel troebele variant, waarna je moet bepalen of de "neus" bitter of zoet is door de jouwe enkele centimeters in het schuim te steken. Vervolgens moet je een intense slok nemen, het bier degoutant lang in je mond houden en verklaren of de smaak "moutig", "hoppig" of "fruitig" is. Maar meestal staat dat wel gewoon op het etiket van het flesje.

Uiteraard allemaal de schuld van Tournee Generale, het programma op één waarin die lange smalle Brit en die korte West-Vlaming met zijn rare bril zonodig heel het Belgische bierwezen in kaart moeten brengen, overigens met óns belastinggeld. Met succes, het dient gezegd, en Hopus, wat een ontdekking! Ook al waagt dit bier het om niet één, maar twee glazen aan te bevelen om het goedje te drinken.

En het mag dan al een goede zaak zijn dat koken en lekker eten steeds meer "des volks" wordt, en dat gastronomisch elitarisme langzaam richting de uitgang wordt geduwd, toch is daar weer die allesbepalende dwang en verplichting tot "genieten". Hedonisme ten top, après nous le déluge, met de fanfare op kop het ravijn in! Of zoiets dergelijks... Geen enkel idee of dit iets met elkaar te maken heeft, maar het klinkt wel. Terwijl de kindjes in Afrika nog steeds honger lijden, en de geur van verschaald bier toch ook iets heeft...