Dat ons wettelijk pensioen geen vetpot zal zijn, en dat we daarom toch maar beter zelf nog de nodige appeltjes voor de dorst achter de hand konden houden. Zo klonk het tijdens de infosessie over een "groepsverzekering". U kent dat wel, de tweede pijler van het pensioenstelsel en zo, naast dus dat magere wettelijke pensioen en uw eigen pensioensparen. Hoe, u kent dat niet? Korte samenvatting: als u na uw pensioen (dat naar schatting en afgaande op hoe we nu bezig zijn op uw 93ste zal vallen, en als u die leeftijd niet haalt, wordt u in een kunstmatige coma gehouden tot u die leeftijd hebt bereikt) niet aan de bedelstaf wilt geraken, zet u het best nu 50 % of zoiets van uw loon opzij. Tegen dat u mag stoppen met werken hebt u dan iets van een honderdtachtigmiljoen euro gespaard, waarvan na luttele belastingheffing (tegen dan een kleine 160 % om de miljarden te vinden die de gevolgen van de klimaatopwarming moeten tegengaan) en rekening houdend met de inflatie nog juist 83 euro per jaar overblijft om af en toe een pateeke te gaan eten en de Dag Allemaal te kopen. Het kan zijn dat ik overdrijf.
De vraag is natuurlijk wat u met uw geld zou doen als u niet zou sparen voor later. Ik heb het dan over de gevallen waarin er nog geld over is aan het einde van de maand, niet de gevallen waarin er nog maand over is aan het einde van het geld, een situatie waarin helaas steeds meer mensen verzeild geraken. Op de bank brengt het niks meer op, en beleggen is in veel gevallen volstrekt onethisch, dus daar doen we per definitie niet aan mee, toch?
Gelukkig zou de groepsverzekering een gegarandeerde rendement hebben. Percentages vlogen door de zaal als waren het flamingo's die opgejaagd werden door een woeste baviaan. Laatst gezien, en u zag het ongetwijfeld met mij, op zo'n natuurdocumentaire: roze langbeenvogels die zij aan zij, vredig dobberend op het water de meest prachtige geometrieën vormen, totdat zo'n vervaarlijk heerschap de spreekwoordelijke hond in het kegelspel komt spelen, een einde maakt aan geometrie en rust, en de flamingo's op hun stelten een aanloop moeten nemen over het water om te kunnen opstijgen en te ontsnappen. Een prachtig waterwandelnummertje dat Jezus hen zelfs in zijn beste dagen niet zou hebben nagedaan. En altijd was er wel een vogel die net genoeg werd gehinderd door opstijgende soortgenoten, of die minder goed te been/stelt was en die uiteindelijk niet kon ontsnappen aan de grijpgrage klauwen van de aapachtige. Resultaat: een tevreden baviaan met vrolijk bengelende flamingo-organen uit zijn muil... Enfin, waar waren we?
Percentages dus, gegarandeerd rendement door de staat en zo. Nu, ik hoorde het allemaal graag, maar op dit moment zijn een groep individuen, lijdend aan ernstige kwalen als navelstaarderitis, betweteritis (nee, niet ik) en separatitis, bezig om dit land op te splitsen (ik begrijp als ik u hiermee overval, deze beweging krijgt immers erg weinig aandacht in de pers). Dus wat er over X aantal jaar nog al dan niet door deze natie kan worden gegarandeerd, daar hebben we toch nog een beetje het raden naar.
Ander mogelijk obstakel, zo bleek, was dat we met alsmaar minder werkenden zijn. Zijn er voor elke gepensioneerde nu nog vijf werkenden, dan zal dat over ettelijke decennia nog slechts één werkende per man/vrouw op rust zijn. Je zal dan als gepensioneerde maar de pech hebben dat die werkende die voor jou moet instaan net een onderbetaalde poetsvrouw, zorgbegeleider of landbouwer is. Of net "weggesaneerd" is bij een multinational.
Eigenlijk zou ik wel willen weten voor wie ik op dit moment precies mijn nikkel aan het afdraaien ben. Is dat voor een kloeke negentigjarige die ons in den oorlog nog te vuur en te zwaard heeft beschermd tegen den Duits, of verdwijnt de poen van mijn pensioen in de pocket van Mohammed? Indien die laatste hier vijftig jaar geleden is neergestreken om in onze mijnen te werken, dan (en in veel andere gevallen ook) mag hij het trouwens gerust hebben, mijn poen. Dat hij er maar deugd van heeft! Maar wel niet gebruiken om mujahedin-terrorismescholen te sponsoren in Pakistan hé! Euh, ik bedoel...
De vermelding van het bevolkingsprobleem kon aanzien worden als een algemene oproep tot een grotere promiscuïteit, maar daaraan kunnen we geen gevolg geven, aangezien we sinds vorige week weten dat seks "voor dieren" is, aldus Pieter Embrechts in de nieuwe één-serie "Wolven". Prachtige frase, al was er naar verluidt nood aan een niet te negeren batterij goed gericht artilleriegeschut, een dreigement dat hij een debat tussen Mia Doornaert en Etienne Vermeersch zou moeten modereren én dat hij een integrale aflevering van zijn "Man over woord" zou moeten wijden aan de Antwerpse tussentaal met als centrale gasten Axel Daeseleire en Axl Peleman om de heer Embrechts deze woorden te laten voortbrengen. Voorlopig blijven dit echter onbevestigde geruchten. Bovendien, niet alleen is seks voor dieren, als we ons nu massaal zouden gaan voortplanten, dan zou dat misschien wel een goede zaak zijn voor ons pensioen, maar onze planeet zou enkel maar meer onder het gewicht gaan kreunen, valt te vrezen.
Uiteindelijk blijft de vraag hoeveel je gaat sparen voor je pensioen een beetje een luxeprobleem. En ik worstelde even met het feit dat er mede-mensen zijn die nog geen pensioenpijler hebben om aan hun gat te krabben. Tot er plots de deus ex machina opdook die al die overpeinzingen teniet deed en zorgde voor berusting: wie heeft het eigenlijk nog over pensioenen, als over een week de wereld vergaat?
