vrijdag 26 november 2010

Eenzaam is de spits

Eindelijk weekend! Eindelijk tijd voor onszelf, voor onze hobby's... De volgende dagen zullen overal ten lande opnieuwe duizenden klein mannen met een aanstekelijk enthousiasme het voetbalveld betreden en het beste van henzelf geven. Eén van die klein mannen is Jérémy Serwy. Al valt nog te betwijfelen of hij echt enthousiast zal zijn.

Jérémy Serwy (ser-wie?) doet waarschijnlijk niet zo heel veel bellen rinkelen. Bij de nakende uitreiking van de Gouden Schoen zal hij hoogstens per vergissing een punt toegekend krijgen. Niet geheel onterecht. Serwy is een spits of toch tenminste een aanvallende middenvelder, en hij heeft nog geen goal gemaakt en voorlopig nog maar twee assists gegeven. Maar toch, toch zou hij minstens één punt moeten krijgen, gewoon voor moed en zelfopoffering. Jérémy speelt immers voor Charleroi...

*sidder*
Ja, Charleroi, die steeds weer vuurspuwende vulkaan die nooit lijkt te doven. Dat wespennest waaraan iedere trainer zich steeds weer prikt en waar slechts één grote Iranese wespenkoningin (of is dat alleen bij bijen) de plak zwaait. Daar zet Jérémy Serwy tegen wil en dank zijn eerste pasjes als eersteklasservoetballer.

Vorige week kon ik het niet meer aanzien en sprong mijn gemoed vol van het diepe medelijden met de jonge Serwy. Tegen leider Racing Genk mocht hij iets voor het uur invallen. Een half uur speeltijd tegen een topper, mooi voor een rookie, zou je denken. En het werd nog beter, want al vrij snel redde hij zijn ploeg van een tegentreffer door een Genks schot op de lijn te keren...

Helaas stond zijn ploeg toen al drie doelpunten in het krijt. Nee, zijn ploegmaats Alessandro Cordaro, Maxime Brillault, Moussa Gueye, Naïm Aarab en anderen hadden er nog niet echt veel van terechtgebracht. Alleen die laatste had zich al echt doen opmerken, namelijk door Jelle Vossen van het veld te tackelen.

En in die omstandigheden probeert Serwy dus Charleroi, de club waar hij al lid van is sinds zijn 13de, sinds 2004 (Serwy is pas 19), in eerste klasse te houden. Zo goed als mogelijk probeerde hij van zijn speelminuten te benutten om richting te geven aan het Henegouwse spel. Hij was auteur van één van de weinige schoten richting Genk-doelman Thibaut Courtois. Maar de bal zeilde over.

"Eenzaam is de spits die niet scoort", zong Kommil Foo al ooit. Tom Pintens maakt al ooit het nummer "In Charleroi". "Eenzaam is de spits die niet scoort in Charleroi", het zou misschien geen hit worden, maar het is zo ongeveer wat het leven van Jérémy Serwy samenvat.

Kan er trouwens nog iemand volgen wie daar in doel staat? Bijna het hele afgelopen decennium, al is dat misschien overdreven, was dat Bertrand Laquait. Vorig jaar hadden ze Sébastien Chabbert, een Laquait light, ook wat prestaties betreft. En nu hebben ze Cyprien Baguette (21). En dan Kevin Dewolf (20). Maar ook die was snel weer weg, herinnert u zich zijn monumentale blunder tegen STVV. Dan was er Nicola Hatefi (19). En dan was Baguette er terug. Al werd die ergens tijdens de rust weer vervangen door Hatefi, dacht ik. Maar dan was hij toch weer terug... ik volg niet meer. Het moet zijn dat Abbas en, hoe noemt hun trainer ook weer, Csaba of zoiets, de tegenstander gewoon om de tuin wil leiden. Niet dat het veel helpt...

dinsdag 16 november 2010

De klucht Clottemans

Zou Els Clottemans, diep weggestoken in de gevangenis van Hasselt, weten dat ze de Vlaamse bevolking heeft verdeeld in een groep van mensen die in haar onschuld geloven en een groep die haar als schuldig beschouwen? Believers en non-believers dus. Of zijn het non-believers en believers?

Vorige week liet Telefacts-journalist Farouk Ozgünes zijn licht schijnen over de zaak. Hij kwam aanzetten met een nieuwe piste: Els Van Doren werd al eens eerder bijna het slachtoffer van een moordaanslag. De touwen van haar parachute werden door “iemand” in de knoop gelegd.
De theorie van Ozgünes pleit Clottemans niet vrij, maar zegt ook niet dat Clottemans schuldig is. De nieuwe theorie zal alleszins koren op de molen zijn van allen die denken dat Clottemans nu onschuldig in de cel zit.
Een stoute veronderstelling misschien, maar zou Ozgünes ook met deze theorie zijn gekomen als er helemaal géén controverse was over de uitspraak in deze zaak?

Ach, de aanpak van VTM verzinkt in het nietigste niets bij de manier waarop Het Laatste Nieuws de berichtgeving over deze zaak heeft aangepakt.
“SCHULDIG ZONDER BEWIJZEN” titelde de krant de dag na de uitspraak. Klopt helemaal, geen speld tussen te krijgen. Ook bij andere kranten was dit de teneur in de berichtgeving. Maar in sommige van die andere kranten werd daarnaast vermeld dat dat wel vaker gebeurde, een veroordeling zonder bewijzen. Ooit werd zelfs iemand veroordeeld voor moord, zonder dat er een lijk gevonden was.
Maar dat vergat Het Laatste Nieuws er dus bij te vertellen. Resultaat? Een gedeelte van de één miljoen lezers, of hoeveel zijn het er, van de krant is er nu van overtuigd dat Clottemans de gevangenis in is gepraat door Jef Vermassen, tegen alle juridische regels in nog wel. In het verlengde daarvan zijn ze beginnen denken dat alles in ons gerechtelijk systeem en bij uitbreiding in onze democratie volledig rot is. In hun zoektocht om uitdrukking te geven aan hun verontwaardiging konden heel wat mensen, toevallig of niet, terecht op het forum van hetlaatstenieuws.be. Onder het mom van “vrijheid van meningsuiting” worden daar echter ook de iets minder genuanceerde meningen toegelaten. Dichter bij de waarheid is dat het merendeel van de reacties ofwel beledigend, ofwel racistisch, ofwel negationistisch is, en met een beetje geluk zijn ze het zelfs alle drie. Op dit forum staat onder elke geposte reactie “Beledigend? Ongepast? Meld het ons”, maar dit heeft zo ongeveer dezelfde cynische bijklank als de “gelieve ons hiervoor te verontschuldigen” van de NMBS na elke melding dat de trein weeral is afgeschaft: het heeft geen enkele betekenis en niemand geeft er gevolg aan. Als alle reacties die effectief “beledigend” of “ongepast” zijn van de website werden geweerd, verschenen er geen 10 per dag online. Niet echt de omstandigheden dus waarin een sereen debat gevoerd kan worden…

De andere arena waar het Clottemans-debat in alle hevigheid losbarstte, was Facebook. Meteen na de veroordeling werd er een “steun Els Clottemans”-groep opgericht en die kreeg al snel duizenden mensen achter zich die geloofden dan het proces-Clottemans oneerlijk was verlopen en dat “Els” een groot onrecht was aangedaan. “Ik weet gewoon dat ze onschuldig is”, “Sterkte Els, wij geloven in je onschuld” en “Tegenwoordig kan eender wie eender wanneer in den bak belanden” was zo ongeveer de teneur van de reacties. De uitgebreide media-aandacht die naar de zaak was gegaan, had ervoor gezorgd dat iedereen het gevoel had dat hij of zij zelf in de rechtszaal aanwezig was, getuige daarvan reacties als “Toen de advocaten en de rechter door de jury naar binnen werden geroepen, wat is er toen allemaal bedisseld?! Wie heeft er hoeveel betaald?!”. Nieuwe theorieën (“Misschien wilde de moordenaar iemand anders vermoorden, maar nam Van Doren de verkeerde parachute!”) zagen het levenslicht en er werd opgeroepen tot een “zwarte mars voor gerechtigheid”. Ook de anti-Jef Vermassen-groep zag het levenslicht, en daar was de commentaar (de naam van de groep is er een voorbeeld van) ook niet altijd even doordacht. Nu, ik ben wel voorstander van een beetje mobilisatie van het proletariaat, maar ik denk dat er daarvoor op dit moment toch andere, betere doelen zijn… Veelzeggend is dat de twee groepen na verloop van tijd onderling boel kregen en dat er van een zwarte mars voorlopig weinig in huis is gekomen.

Het aanvankelijke succes van de Facebookgroepen was voor Het Laatste Nieuws echter voldoende om er uitgebreid over te berichten. Ook initiatieven zoals spandoeken met steunboodschappen aan Clottemans langs één of andere autostrade kregen volop belangstelling. In de les “hoe maakt een krant zelf het nieuws?” van de cursus journalistiek zal dit voorbeeld wel een prominente plaats krijgen, maar ik betwijfel toch of dit echt de bedoeling is…

Nog lager op de internetladder, maar dan zitten we echt wel in de diepste krochten van de www, bevindt zich Clint.be. De makers van deze website maakten het “Jef Vermassen on tour”-t-shirt. In het geheel niet gehinderd door enige kennis ter zake, maakten ze daarop een opsomming van mensen waarvan de “schuld bewezen” was en die door Vermassen waren vrijgepleit. Zo wilden zij het grote failliet van ons rechtssysteem aantonen. Al die schurken lopen nog op straat rond, en die goederd van een Els Clottemans moet naar het gevang. Een schande!
Eén van die “schurken” is Wiske Van der Meersche. Een hoogbejaarde vrouw die in 2008 “haar man doodmepte”, zoals tactvol op het shirt staat, en die toch werd vrijgesproken. Ik had het geluk om het proces tegen Wiske in 2008 op de voet te mogen volgen. De 79-jarige vrouw had haar man inderdaad vermoord door hem dertig keer met een hamer te slaan en hem vervolgens de keel over te snijden. De rechter nam echter andere factoren mee in zijn uitspraak, zoals het feit dat de vrouw heel haar leven werd mishandeld door haar man en dat er sprake was van een onweerstaanbare drang.
Maar de juridische experts op hln.be gaven ook toen al present, en wel hier. Een bloemlezing? “Ronduit schandalig!! Den bak in zoals iedere moordenaar”, “dit snap ik dus niet he, ze heeft ’t gedaan, hoe kan ze dan vrijgesproken worden… moord gepleegd? Schuldig!!!” en ten slotte natuurlijk ook “Neenee, het rechtssysteem in België is aan het ontsporen met die volksjuries”. Misschien in cassatie gaan en Wiske (op dit moment 81) alsnog laten veroordelen?

vrijdag 5 november 2010

Criel, Camus en Poulicek

In de reeks "voetballers die vergeten zijn zonder dat ze echt een grote carrière hebben gehad" wil ik het vandaag hebben over Bram Criel. Je kent hem ongetwijfeld. De Criel die u 's zondagsavonds op pagina 541 van teletekst ziet staan bij de doelpuntenmakers van KSK Heist, dat is em. Ziet u wel, u wist het, maar u durfde het niet te zeggen! Inderdaad, Bram Criel speelt nu bij Heist, hometown van Paul "Polle Pap" Michiels en ook wel van Kevin Wuyts, beter bekend als "het orakel van Heist". Dat is, voor wie het even niet weet, in de Exqi League, een competitie die zich onder de Jupiler Pro-, maar qua niveau tussen de Champions- en de Europa League bevindt. Criel speelt daar de pannen van het dak en staat momenteel op een mooie vijfde plaats in de topschutterslijst, achter grote namen als Jan De Langhe, Dalibor Vasilinovic of zoiets en Mustapha Jarju. Maar zijn carrière begon Bram iets meer naar het zuidwesten, in Mechelen.

We schrijven anno 2002. KV Mechelen is, met dank aan maffe koekjesbakker Willy Vandenwijngaert, failliet en Marc Uytterhoeven is druk bezig met een groots reddingsplan uit te dokteren. Maar in de tussentijd ging de show natuurlijk on, en KVM moest een elftal in het getouw krijgen zonder profs, die allemaal andere en betere oorden hebben opgezocht. Er werd dus teruggegrepen naar eigen jeugd en afdankertjes van bevriende ploegen zoals Standard. Dit resulteerde in een ploeg met de heren Tordoir, Asselborn, De Pauw, Caramazza, Valgaerts, Nkokolo ... U noemt ze samen met mij op.
De youngster onder deze youngsters was Bram Criel. Zestien op dat moment, maar aangekondigd als een groot talent (de Lukaku van zijn tijd, laat ons zeggen) en bij gebrek aan spitsen voor de leeuwen gegooid.

De jonge spits vocht voor wat hij waard was, maar kon ook niet voorkomen dat KVM nogal eens verloor en er feitelijk voor zorgde dat alle ploegen in eerste klasse op het einde van het seizoen een positief doelpuntensaldo hadden.
Maar hij had wel indruk gemaakt, want toen Malinwa naar derde zakte, kwam Racing Genk hem wegplukken, samen met ongeveer de hele generatie Defours, Ogunjimi's en Huberts. Helaas, Criel was ook een beetje de Jelle Vossen van zijn tijd, en de trainers zagen het toch niet in hem. Terug naar af dus. Maar kijk, na amper een jaar of zes en passages langs Heusden-Zolder, terug KVM, Verbroedering Geel, KVSK United en Dessel Sport is Criel dus helemaal terug. Kwaliteit komt altijd weer bovendrijven, al moet men soms een beetje geduld hebben! Het zijn zulke verhalen die in de overlevering worden opgenomen...

Een ander icoon van het grote KVM kwam vandaag aan bod in het radionieuws, zij het dan het iets lichtere genre. Opeens hoorde ik de naam van Daniel Camus. Nee, niet Fabien en ook niet Albert, Daniel. Deze man speelde van 1999 tot november 2001 in Mechelen en was daar (en natuurlijk ook bij de andere ploegen waar hij speelde) het type verdedigende middenvelder die ook wel een doelpunt of zeven per seizoen meepikte (om het woord "box-to-box-middenvelder" niet te gebruiken). Camus was echter, hoe zal ik het zeggen, niet geheel onbesproken. Hij was zo'n beetje de Jonathan Blondel van zijn tijd, maar dan een slimme versie. Dit wil zeggen: venijnige overtredingen, maar op zo'n manier dat niet heel het stadion het had gezien. Daarnaast kon hij ook heel goed mekkeren tegen de scheidsrechter. Dat zijn reputatie hem enigszins achtervolgde, wordt onder meer aangetoond door het feit dat hij zich in 2003 slechts op het nippertje een transfer naar Standard door de neus geboord zag omdat de Luikse supporters zich massaal tegen zijn komst hadden verzet.

Maar die Daniel Camus, dus niet Fabien en ook niet Albert, heeft nu Alizee Poulicek gestrikt, de Miss België 2008 die het laatst in het nieuws kwam toen ze -om het even plastisch uit te drukken- haar koplampen liet herstellen en die ongetwijfeld in Expeditie Robinson had gezeten, ware het niet dat ze met Stéphanie Clerckx al een ongelooflijk domme blonde koei aan boord hadden.

Camus is 39 en zal ons Alizee misschien nog kunnen leren hoe je iemands botten breekt zonder dat die dat zelf merkt. Ik wacht nu enkel op het nieuws dat Florian Urban iets heeft met Cilou Annys.