Moede gij

Ik moest, zoals iedereen wel eens om de zoveel jaar, een nieuwe identiteitskaart gaan afhalen, een nieuwe pas. Bericht van de gemeente gehad, met daarin de PUK- en de PIN-code. Op naar de dienst bevolking dus: oude identiteitskaart afgeven, PUK-code ingeven, PIN-code, en klaar is Kees.

Naast mij zat een man bij wie het iets minder vlot ging. Een man van vreemde komaf, Oost-Europees of zo. Hij had een papier voor zich liggen, maar zocht driftig in zijn portefeuille naar iets anders. Hij werd "geholpen" door een vrouw van om en bij de 60.

"Neeje", zei zij, zich bedienend van de universele taal van het Noord-Limburgs, "da papier moete wij nie hemmen." "Papier!", herhaalde hij, wijzend naar het verfrommelde exemplaar dat voor hem lag. "Neeje", zei ze nog eens, "een ander papier. Da hebde gij toen gekregen en da moede gij nu afgeven." Hij keek op en schudde het hoofd. "Nie... niet begrepen." "Gij hebt toen een ander papier gekregen en da moede nu afgeven!" herhaalde ze, luider dit keer. Maar ik denk niet dat dat het probleem was...

De man raakte de wanhoop nabij. En zij bleef volharden. "Als gij da papier nu nie bij hebt, dan moede da thuis maar eens zoeken en dan zoude later moeten terugkomen", was haar ongetwijfeld erg goed bedoelde raad. Hij schudde zijn hoofd, maar besefte dat een nieuwe "niet begrepen" weinig soelaas zou bieden. Hij stond recht en keerde onverrichterzake naar huis terug.

Of een vrouw die voor de gemeente werkt helemaal geen Engels kan, vraag je je dan af. Ook al is ze 60 jaar of ouder. Ze moet toch ooit naar Engelstalige feuilletons gekeken hebben: de Bold en de Beautiful, Dallas... Bonanza of zo?

En ja, ik heb niet echt iets gedaan om de man verder te helpen. Nochtans had dat wel moeten lukken, ook al is mijn Engels nogal "with hair on it". "Then must you later come back with that other paper", dat moet zo ongeveer de meest verstaanbare vertaling zijn van "dan moede gij later terugkomen met dat andere papier". Maar ik hielp dus niet. Ik troost me met de gedachte dat hij nu misschien beseft dat hij een landstaal moet leren. Temeer omdat de volgende keer waarschijnlijk wel weer iemand naast hem zal zitten die hem niet uit de nood helpt...