Help, ik heb een iPad!

Eind 2010 verblijdde mijn werkgever al zijn personeelsleden met een iPad. Tablet pc – Apple – gehypete (of hoe schrijf je dat?) – met apps, stop! In het Eddy Wally's beter bekend als “iepaat". Met 3G en wifi. En ge kunt er uw haar mee kammen, zou Urbanus zeggen.

Nu, mensen die mij kennen, weten dat ik en een hoogtechnologisch snufje, dat gaat niet zo goed samen. De “klik” is er niet. Ik hoef me nog maar in dezelfde ruimte te bevinden als bijvoorbeeld een pc, ik moet er nog maar naar kijken, of het ding blokkeert, valt helemaal stil, formatteert, of wat kan zo’n ding allemaal (niet). Als ik het durf aan te raken, valt het meestal gewoon in stukken uiteen.

En ik kreeg dus een iPad. Iets in me zei dat ik het toestel - voor het welzijn van mezelf en van de mensheid - moest laten waar het was, maar ik ging het hebbeding dan toch maar afhalen. En ik moet zeggen, de doos was alvast erg mooi. Die heb ik dan ook drie dagen laten liggen vooraleer ik ze durfde opendoen.

Uiteindelijk raapte ik toch maar al mijn moed samen en opende de doos. Het begin van een kleine martelgang. Ik had dan wel aan enkele collega's gevraagd wat er mij te doen stond, maar toen ze begonnen met "als je itunes op je gewone pc hebt gedownload...", wist ik dat ik nog niet thuis was.

Itunes downloaden dus. Itunes gevonden. "Download". Een “setup”-bestandje verschijnt. Zegt mij helemaal niks, dus iPad maar eens met pc verbonden. Niets. Het “setup”-bestandje moet blijkbaar nog “runnen”. Ok, run dan! Ander itunes-logo op desktop, dat lijkt er al meer op. iPad nog eens verbonden met pc. En opeens was het er: een kabeltje dat leek alsof het bedoeld was om te verschijnen.

En de rest is geschiedenis. Na verloop van tijd verscheen een soort desktop op de iPad, met al een aantal programma’s -excuseer, apps- geïnstalleerd. Safari, dat moet voor internet zijn. Tof, zo’n touchscreen! Toch maar eens gaan snuffelen in de app store. Want mijn werkgever zelve heeft een iPad-app, en gewoon al uit dankbaarheid leek het mij aangewezen om die alvast te downloaden. App store... meer dan 300.000 apps... Euh, kan je hier alfabetisch zoeken? Bon, om een kort verhaal lang te maken: luttele uren later en de eerste gedownloadeddede app was een feit!

Al snel was ik dus een volleerd ipadder. Om hem uit te zetten heb ik wel nog eerst "iPad uitzetten?" aan hulplijn Google moeten vragen, maar dat is slechts een voetnoot in deze geschiedenis...

Ooit maakte een kotgenoot zich al mijmerend de bedenking: “Ik zat daarstraks aan mijn pc, en ik was tegelijkertijd aan het mailen, sms’en en chatten. Hoe cool is dat wel niet?”. Hoogstwaarschijnlijk heb ik dat toen volmondig beaamd. Maar als ik er nu bij stil sta, besef ik dat "de jeugd van tegenwoordig" niet alleen moet mailen, sms'en en chatten, maar ook nog eens facebooken, twitteren en video's opladen op youtube. Je vraagt je soms af hoe wij het "in onzen tijd" hebben overleefd zonder al deze hightech...

En dan hebben we het nog niet over toen ik nog écht jong was, maar dan moeten we al terug naar het vorige millenium. Paard en kar reden nog door de straten, en in 1997 werd deze clip gemaakt.



Niet alleen is het nummer een geweldige meezinger en een instant klassieker, deze clip is ook op en top nineties: in die tijd volstond gewoon rondlopen in een futuristische aandoende omgeving om van een clip te mogen spreken. Nu, de kans is klein dat u het tot de 52ste seconde hebt volgehouden, maar u zou het -gewoon uit nieuwsgierigheid- eens moeten doen. Voor de min-twintigjarigen: hetgeen u daar ziet, is geen super-mega-bangelijke tabletsmartphone of iets dergelijks, maar een diskette...