De helende kracht van geld

Een doordeweekse avond in station Brussel-Zuid. Koud. Trein met vertraging. Gemor. Al de tweede keer deze week, gisteren ook al een halfuur. Al de vijfde keer in twee weken. De tiende keer in een maand.

De trein komt. Dan toch. Mensen stappen in. Ook zij, een vrouw… nee, een vrouwtje, van een jaar of dertig. Gepakt en gezakt, compleet worstelend met kinderbuggy. Ze zoekt zich een plaats en zijgt neer.
Maar in plaats van met de wolven mee te huilen over wat een miserie dat toch is, die NMBS, begint ze vrolijk om zich heen te schetteren. Tegen de baby in haar buggy. Tegen de dame tegenover haar. Tegen wie het maar horen wil.

Dat het hier toch nogal meevalt met de treinen. Ze komt net van over het kanaal. Moest eerst van een onooglijk Iers gat tot in Saint-Pancras geraken, daarna nog met de Eurostar tot in Brussel en nu de laatste etappe naar Hasselt. Die Engelse trein, dat was me wat. Te laat, en dan waren de deuren nog half kapot. In elk station moest iemand van de reizigers uitstappen om de deur zelf te sluiten alvorens ze konden vertrekken. Tegen de hendel duwen, slaan of schoppen, en dan proberen terug op de trein te springen voordat de deuren zich sloten. Om maar te zeggen…
Ze verdrijft de koude en de ergernis enigszins uit de wagon.

Intussen zitten twee mensen –collega’s van het werk, vrienden misschien- naast mij te berekenen hoeveel deze vertraging hen gaat opleveren, als ze het invullen op hun compensatieformulier. De helende kracht van geld. Als we er maar iets aan kunnen verdienen, dan is de pijn al snel verzacht. Een geniale vondst van de NMBS.

Maar, zegt de man tegen de vrouw, je kan er nog meer uit halen. Als je op railtime kijkt, kan je zien welke trein richting Hasselt het meest vertraging heeft, en die kan je dan invullen. Het meisje fleurt op. En kan ze ook de vertragingen van vroeger nog opzoeken? Zeker, antwoordt hij,van de voorbije twee jaar zelfs! En bij een vertraging van meer dan een half uur, wordt de helft van de treinreis terugbetaald.

Tel uit je winst!

Straks komt ze thuis met de woorden: “Voila, we hebben ze weer verdiend vandaag”. En dat gewoon door op de trein te zitten. Het leven kan toch schoon zijn.