Blacksad

Kerstmis! De mooiste periode van het jaar: sneeuwtapijten, kerstlampjes, haardvuren en vrede voor allen die van goede wille zijn. De goede voornemens worden nog eens van onder het stof gehaald, Mariah Carey ook en iedereen neemt zijn laatste verlofdagen op.

Toch dreigt één ding heel de kerstvreugd te vergallen: de cadeaus. Ik ben er immers heel slecht in. Nee, niet het zoeken voor andere is echt een probleem, vooral het zoeken naar iets wat aan mij gegeven kan worden… Want zo gaat dat nu eenmaal: mensen moeten iets voor jou kopen, en ze vragen dan wat je wil. Ze willen immers iets kopen wat je echt wel leuk vindt of waar je iets mee kan doen … of ze willen toch zeker geen geld verspillen.

Op die momenten breekt het koud zweet mij dus uit. Zelden slaag ik er in om een deftige tip te geven. En wat het nog erger maakt: als ik dan een “onverwacht” cadeau krijg, slaag ik er ook niet in om blij te zijn, of tenminste te doen alsof… Bij deze dus mijn oprechte excuses aan wie ik hierdoor heb gekwetst…

Maar ben ik echt de enige die met dit probleem kampt? Soms is het gewoon heel moeilijk om nog iets te vinden. Op een gegeven moment moet je stoppen met boeken vragen over van alles en nog wat, gewoon omdat de stapel je boven het hoofd groeit en je nog minstens tien kerstmissen nodig hebt om alles gelezen te krijgen. Sommige dingen vraag je ook gewoon niet, of liggen nogal moeilijk onder de kerstboom. Een kruiwagen bijvoorbeeld. Of zijn ietwat buiten budget, zoals een zonneboiler.

Nochtans, soms loont het de moeite om de schenker een beetje vrijheid te geven en krijg je echte pareltjes. Enkele jaren geleden kreeg ik van een vermeteling die zonder voorafgaande raadpleging een kerstcadeau voor mij durfde kopen een strip –wacht nee, tegenwoordig heet dat “comic” zeker?- van Blacksad. Een comic waarin dieren de hoofdrol spelen, om precies te zijn. John Blacksad, de hoofdrolspeler, is een kat die het edele beroep van detective uitoefent. Zijn katachtige uiterlijk maakt van hem een beetje een Batman-lookalike, en zoals ongeveer elke detective is hij een loner die op z’n eentje en op z’n eigen manier (om het Witseriaanse “eigenzinnig” te vermijden) de handschoen opneemt tegen de misdaad. Al pakt hij niet zomaar eender welk misdrijf aan, hij bepaalt zelf voor welke goede zaak hij zich inzet. Een goede zaak waarin ik me doorgaans wel kan vinden.

Zo neemt Blacksad het in Arctic Nation op tegen het dictatoriale regime van de witte ijsberen. Overduidelijk gebaseerd op de wartaal van Hitler en zijn nazi-trawanten, maar het discours is, helaas, van alle tijden.

Blacksad is dus nogal politiek correct, maar in a very politiek incorrect way. Lees: hij wil al wel eens de voorgevel verbouwen van een krokodil, een haan of een nijlpaard dat niet veel goeds in de zin heeft. Het moet gezegd: hij krijgt regelmatig ook zelf een pak slaag, maar daarvoor heeft een kat negen levens, toch? Naast politiek correct hebben de missies van Blacksad ook altijd een persoonlijke grondslag: een oude vriend die in de penarie zit, een vrouw wiens kind spoorloos is… Une service à la tête du client, quoi.

Ondanks zijn –sorry- eigenzinnige karakter kreeg Blacksad in zijn meest recent avonturen het gezelschap van Weekly, een marter-wezel-achtig dier dat als riooljournalist door het leven gaat. De relatie tussen de twee is er eentje van aantrekken en afstoten, zij het in a very non-sexual way. Niet dat er geen plaats is voor wat lichamelijkheden in deze strip. Blacksad is ook maar een mens… enfin, u weet wat ik bedoel, en durft al eens met een schone deerne in bed te duiken. Of dat nu een ree of zelfs een hond is, dat maakt hem allemaal niet uit. Al blijft het allemaal wel binnen de perken. Het geheel blijft ook erg stijvol, met een jazzy sfeertje (tekenaars Guarnido en Canales verwerken jazznummers in hun verhalen, en die kan je –met enige verbeelding- bijna horen) en een vleugje film noir. Maar de avontuurtjes zijn steeds van korte duur, en als zijn missie is beëindigd trekt Blacksad toch steeds weer de deur achter zich dicht en gaat hij, op z’n Lucky Luke’s, zij het net niet tegen een ondergaande zon, op weg naar een nieuw avontuur.

Een aanrader dus, en ideaal als kerstcadeau. Helaas bestaan er maar vier nummers van, en die heb ik ondertussen allemaal (waarvoor dank). Tips zijn altijd welkom...