Mijn gedacht

Stel, je hebt een geniaal idee. Bijvoorbeeld een particuliere windmolen die negentig graden kan worden gedraaid en zo ook kan worden aangedreven door felle regen, een machine die asbestplaten omzet in moelleux au chocolat met vanilleijs (hit me, goegel!), een tv die automatisch zapt telkens wanneer Siegfried Bracke in beeld komt of een taks op het gebruik van het woord "kids". Tot voor kort kon je hiermee enkel terecht aan de toog van je stamcafé, of bij vrienden en familie, maar wel pas als de gesprekken echt helemaal waren doodgebloed.
De laatste tijd staat men echter in de rij om jouw gouden idee te horen. De G1000, "Eén idee per dag", "Het gat in de markt" van de KBC, "Topstarter"... De acties die ons aansporen tot creativi- en originaliteit, zijn nog maar nauwelijks op één hand te tellen. En ook elke zichzelf respecterende partij is druk aan het consulteren van de achterban geslagen, op zoek naar vernieuwende en out-of-the-box (ook een taks op het gebruik hiervan zou geen slecht idee zijn)-gaande gedachtegangen, liefst goed aansluitend bij de Vlaamsche grondstroom (nog een taks!). En zelfs werkgevers starten allerlei fora op waar hun werknemers eindelijk eens iets nuttigs kunnen doen, iets dat het bedrijf echt vooruithelpt.

Never waste a good crisis, zeggen ze wel eens, en wellicht is dat één van de redenen waarom we nu massaal worden aangespoord om ons van onze creatiefste zijde te laten zien. Leuk toch? Maar nu komt er uiteraard een "maar", en ja, warempel, daar is ze al: "Maar", ergens toont deze vraag naar "input" van het "gewone volk" ook wel aan dat de gevestigde instanties, zij die normaalgezien die ideeën moeten aanleveren en ze vervolgens tot uitvoering brengen of dat moeten laten doen, enigszins gefaald hebben. Verkiezen wij onze politici niet om ideeën te hebben waar onze samenleving beter, netter, toffer, verdraagzamer (allez jong, zevert nie...) en zo van wordt? Hebben politieke partijen geen "denktanken" en studiediensten achter zich staan? En bedrijven, hebben die niet standaard een bende bollebozen in dienst die ervoor worden betaald om dat bedrijf op een positieve manier naar buiten te brengen en klaar te maken voor de toekomst?

Naast deze lichte vorm van scepsis, is er natuurlijk ook het feit dat tussen droom en daad nog steeds de nodige praktische bezwaren liggen.

Hoe sympathiek en überdemocratisch al deze grote bevragingen ook zijn, toch is het steeds maar de vraag in hoeverre er met "uw gedacht" van aan den toog uiteindelijk ook iets concreets wordt gedaan, en of het niet ergens via de lange baan in een koelkast belandt. Want er is altijd wel ergens een hoge pief die zijn zuurverdiende postje bedreigd ziet! Of "ze" staan alweer te zwaaien met een bezwaarschrift, als het "hun" niet meteen uitkomt!

Maar heel vaak wordt een idee, geniaal of gek, niet afgevoerd door belemmeringen "van hogerhand" of door allerlei bezwaarschriften. Nee, vaak wordt er gesproken van "onvoldoende draagvlak" (taks!). Met andere woorden, doordat wij, opnieuw die "gewone mensen" al die vernieuwing opeens toch niet meer zo dringend vinden. Zeker niet als het voor onszelf een verandering met zich mee zou brengen. Menig politicus heeft al aangegeven dat hij of zij wel een oplossing weet voor bepaalde problemen waarvan de oplossing al lang het stadium van hoogdringendheid is gepasseerd, maar dat hij of zij daarna "nooit zou worden herverkozen". Einde verhaal natuurlijk.
Daar stoot ons democratisch model, toch gezien als een voorbeeld voor de hele wereld, dus op haar grenzen. We plaatsen ons eigenbelang nog al te vaak boven het gemeenschappelijke, en denken liever op korte dan op lange termijn, waardoor het vaak blijft bij, zoals dat dan heet, "gerommel in de marge".

Het is dan ook niet echt verwonderlijk dat er hier en daar zachtjes wordt gepleit om onze democratie, die ook te lijden heeft onder de volatiliteit van de kiezer die altijd maar op zoek is naar iets nieuws, of "verandering", te kruiden met een klein beetje verlicht despotisme, zoals ik onlangs ergens las. Om ervoor te zorgen dat de maatregelen die noodzakelijk zijn om onze toekomst veilig te stellen, wel degelijk worden genomen. Al mag dit geen pleidooi worden om de Poetins en Orbans van deze wereld als grote voorbeeld naar voor te schuiven. Daarvoor is hun despotisme toch net niet verlicht genoeg...

Desalniettemin, heb je een idee, doe er dan iets mee. Maar vooral, laat het niet verdorren in een wedstrijd of denktank of weet ik niet waar, waar er uiteindelijk niet veel van zal komen. Volg het op, spreek aan, dring aan. Creër een eigen draagvlak. Of ga desnoods in de politiek, al was het maar voor één termijn...