Opgepast: vallende Klout-scores!

"Oh no! Your Klout Score fell -1 point". Die angstaanjagende melding verscheen op mijn pc-scherm, nadat ik een tweetal weken met vakantie was geweest. Paniek! Vrouwen en kinderen eerst! Ik liet de onuitgepakte koffers voor wat ze waren en bedacht strategieën om dat verloren punt toch maar zo snel mogelijk terug te winnen. Misschien moest ik maar eens de beste, coolste, grappigste foto's van de vakantie selecteren en die snel op Facebook smijten, onder het motto "Je bent er pas geweest als het op Facebook staat". Zo zou ik wel snel enkele "likes" verzamelen.

Klout is, voor wie het in de verste Keulens hoort donderen en stilaan begint af te haken, een website die meet hoe "influential" je bent. "Influential, m'n gat ook", was mijn eerste reactie, maar ik heet niet Pippa Middleton, noch Jennifer Lopez, dus ik loog. Invloedrijk dus. Berekend op basis van twitter-vollegers, rietwiets en feesboek-vriendjes, -comments en andere likes. En dat niet alleen, Klout berekent ook voor jou door wie jij wordt geinfluenced, en wie jij zoal zou influencen. In mijn geval familie en vrienden die ik had gesmeekt -of betaald- om me toch asjeblieft te vollegen op den twitter. Vaak zijn het ook mensen die je in je hele leven ooit één keer hebt gezien, wat ook intussen alweer een jaar of vijf geleden is en waarvan je de naam enkel nog weet omdat die daar in grote letters voor je neus staat. De doorsnee-onlinevriend, met andere woorden.

Ik was op Klout beland uit nieuwsgierigheid, omdat ik + 1 K meldingen of zoiets zag voorbijvliegen op twitter, en wel eens wilde weten wat dat eigenlijk wilde zeggen. Intussen weet ik het nog steeds niet, maar ik weet wel dat je al eens af en toe zo een K moet zien te krijgen om je Kloutscore naar respectabele hoogten op te drijven. Naast het hebben van vollegers en vriendjes, likes, comments, rietwiets dus.

U denkt misschien: het hier een beetje in het belachelijke trekken, maar er zelf toch maar mooi aan meedoen. En u heeft gelijk. Ik had dit nooit kunnen typen, mocht ik onlangs niet de blijde mare hebben ontvangen dat "my Klout Score went up!" en dat ze "had increased by +1 points". Het gaat weer een pak beter met mij dus, waarvoor dank. En ja hoor, ik heb best wel respect voor mensen die honderden of duizenden vollegers vergaren door met een aanstekelijk enthousiasme te twieten over hun interesse, die de wereld op deze manier een beetje mooier of zelfs beter willen maken, of die de ander "gewoon ne keer goe wil doen lache". Ook respect trouwens voor de mensen die geestige tweets van anderen kopiëren, als zouden ze die zelf hebben verzonnen (een copy-twat, als het ware). Respect, gewoon al omdat ze zich blijkbaar zo diep willen verlagen, voor... tja, voor wat eigenlijk?

Maar tegelijk vind ik dat er toch wel heel veel aandacht en gewicht aan al dat gekwetter op deze digitale klaagmuur". Soms zijn enkele tientallen twiets, al dan niet georkestreerd, voldoende om van een "trending topic" te spreken en de volgende dag krantenpagina's en nieuwswebsites te vullen. Wordt er al eens een "maatschappelijk debat" gevoerd, dan is dat meestal behoorlijk eenzijdig. Of zijn er alleszins heel wat bevolkingsgroepen die noodgedwongen aan de kant blijven staan, die geen tijd, goesting of computer hebben om hun gedachten bij de betreffende "hashtag" in 140 tekens te gieten.

En het lijkt mij ook dat iemand die een hoge Klout-score heeft, niet altijd gegarandeerd "goe bezig" is. Of soms toch alleen maar online. En dan heb ik het niet over die ongelikte beren (ik vond alleen zeer grove bewoordingen voor wat ik wilde uitdrukken, dus heb ik het bij deze, rechtstreeks uit Jommeke gekopieerde, term gehouden, ik vraag daarvoor enigszins begrip) die vinden dat ze in het midden van elk gesprek of elke vergadering hun elektronische BFF tevoorschijn mogen halen om er ongegeneerd op te beginnen tokkelen, maar ook over hen die wel weten wat trending is in alle hoeken van de wereld, maar niet bij hun eigen familie, vrienden of in hun eigen straat.

Mahatma Gandhi en moeder Theresa, die waren influential. Adolf Hitler ook, op zijn eigen zeer persoonlijke manier. Jij en ik misschien ooit. Maar dan zullen we toch even onze Kloutscore moeten vergeten, en de neus even buiten steken. Ik voel hier een geweldige Bond zonder naam-slogan ontstaan, maar voorlopig komt hij niet. Als het zover is, zal ik hem in 140 tekens op den twitter zetten. Maar wel rietwieten dan, ok?