Ik ben grootgebracht in een ouderlijk huis zonder kabel-tv. Tv-uitzendingen beperkten zich tot wat de openbare omroep, zijnde tv één en tv twee, te bieden hadden. In mijn herinnering zijn dat het journaal met die grijze ding-dong-begingeneriek, "De drie wijzen" op dinsdag, iets met Jan Van Rompaey op donderdag en zo'n talkshow met Jessie De Caluwé op zondagnamiddag. Alles wat een mens nodig heeft dus.
Op de commerciële omroepen, daar was toch niet zo veel te zien, werd er mij gezegd. Al was dat natuurlijk wel vóór VT4 de soap "Vennebos" ging uitzenden. Maar toch was er een nadeel: op tv één en tv twee was het aandeel voetbal beperkt tot een paar samenvattingen in sportweekend. Voor de integrale matchen of de samenvattingen op zaterdagavond moest je bij "de vtm" zijn. En daar hadden we wel iets voor over. Zoals met een draagbaar tv-toestel op zoek gaan naar de kabelaansluiting in het leegstaande huis naast ons om er daar dan, met twee stoelen, één tafeltje en voor de rest niets dan stof en puin, een gezellige avond van te maken...
Maar het was geen toeval dat ik enkel voetbal keek op een commerciële zender. Ik werd immers zenuwziek van telkens weer dat spervuur van reclame, en 45 minuten voetbal was -denk ik- het enige dat nog echt gespaard bleef van de "commerciële onderbrekingen".
Maar alles went, en tegenwoordig kan ik die pauzes soms wel appreciëren. Je gaat wat halen om te eten of te drinken, strekt de benen, danst de horlepiep of schrijft een nieuw hoofdstuk van je memoires. Maar toch zal het altijd een haat-liefdeverhouding blijven. Want soms vraag je je af voor welke kudde vee, gespeend van elke intelligentie, de commerciële zenders hun kijkpubliek eigenlijk houden.
Want blijkbaar heeft een grootschalig onderzoek uitgewezen dat televisiekijkend Vlaanderen collectief aan alzheimer lijdt. En dus is het tegenwoordig zo dat er bij een film na elk reclameblok moet worden begonnen met de laatste minuut van vóór dat reclameblok, toch wel zeker een viertal minuten eerder...
Nog erger is het wanneer een programma amper anderhalve minuut bezig is (waarin overigens alleen maar werd teruggeblikt op wat er de vorige keer gebeurde) en dan al wordt onderbroken door een zogenoemde "powerbreak" van 30 seconden. Waarna er -want we hebben niet alleen alzheimer, maar ook het geheugen van een vis- nog eens wordt teruggeblikt op de terugblik. En er wordt vooruitgeblikt op wat er allemaal staat te gebeuren. Maar intussen zijn we alweer drie minuten verder, en is het alweer de hoogste tijd voor een terugblik op de vooruitblik, en een commerciële onderbreking. Daarna blikken we nog even terug en vooruit, waarna dinge het met dinge doet (wat we uiteraard al hadden gezien in de voorspotjes), en dingske iets zegt over dinge. Ho, grof! Tijd voor een terugblik! En reclame! Daarna een nieuwe terugblik, want het was toch wel héél grof. En dan een vooruitblik op welk effect deze schermutseling van één zin zal hebben op de onderlinge relaties. Waarna dinge iets grappigs doet, en dinge het dan met dingske doet. Waarna er nog één keer uitvoerig wordt teruggeblikt en u ook al een glimp opvangt van wat er volgende keer allemaal staat te gebeuren (lees: u ziet al de volledige aflevering, maar dan niet onderbroken door reclame). En zo is ongeveer een kwartier beeldmateriaal goed voor een avondvullend programma.
En dan maar klagen over de vele heruitzendingen van de VRT. Daar zit tenminste nog een paar jaar tussen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten